Takie terminy jak “summit” i “tribute” są doskonale znane nie tylko wśród muzyków, ale też wśród fanów jazzu. W uproszczeniu oznaczają grupę wybitnych instrumentalistów, grających kompozycje lub utwory często wykonywane przez wybranego przez nich artystę, który w sposób szczególny zapisał się w historii jazzu i rozwoju gry na danym instrumencie. W tym przypadku chodzi o saksofonistów tenorowych. Nieznany bliżej w Polsce saksofonista Illinois Jacquet cieszył się ogromną popularnością w ojczyźnie jazzu – Stanach Zjednoczonych, oraz na całym świecie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli „Ery Swinga”, czyli muzyki tworzonej w latach 30., 40. i 50. ubiegłego wieku. Swing pełnił wówczas funkcję muzyki popularnej, tanecznej, przeboje utworów z tej epoki grane są i śpiewane na całym świecie do dziś. O fakcie popularności tej stylistyki świadczy chociażby tegoroczna edycja Solidarity Of Art – Swing+, która zgromadziła wielotysięczną publiczność. Wielkim uznaniem cieszyły się big bandy prowadzone przez liderów takich jak Duke Ellington, Count Basie, Lionel Hampton, Benny Goodman, bracia Dorsey czy Glenn Miller, a także małe zespoły (combo) – Nat King Cole Trio, Oscar Peterson Trio i in. Przedstawicielami tego stylu są m.in. wokaliści Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra, saksofoniści Coleman Hawkins, Ben Webster i właśnie Illinois Jacquet.
Jacquet swój największy przebój – „Flying Home”, nagrał w 1942 roku z Orkiestrą Lionela Hamptona. W ciągu dalszej kariery jego płyty osiągały milionowe nakłady. Muzyk występował również jako lider big bandu oraz na czele małych zespołów, gdzie zawsze znajdował się muzyk grający na organach Hammonda. Dysponował ogromnym dźwiękiem (tonem) i wielką techniką, której jednak nigdy nie nadużywał. Jego grę cechowały prostota i potężne swingowanie. Należał do grupy umownie nazywanej „teksańskimi tenorzystami”. Wywarł ogromny wpływ i był niedoścignionym wzorem także dla saksofonistów grających w stylistyce rythm & bluesa. Często koncertował w Białym Domu, a wielbiciel i znawca jazzu, saksofonista-amator – Prezydent Bill Clinton, poczytywał sobie za zaszczyt zagranie kilku utworów z orkiestrą Jacqueta.
Na koncercie i nagraniu płyty „live” w Klubie Ucho wystąpią muzycy, którzy nie wymagają rekomendacji:
Wojciech Karolak – organy Hammonda
Eric Allen – perkusja (od kilku lat mieszkaniec Gdyni, artysta, który grał z Jacquetem)
Marcin Wądołowski – gitara
Dominik Bukowski – wibrafon
Janusz Muniak – saksofon
Maciej Sikała – saksofon
Wojtek Stanorniewicz – saksofon
Darek Herbasz – saksofon
Irek Wojtczak – saksofon
Tomasz Grzegorski – saksofon
Michał Ciesielski – saksofon
Piotr Chęcki – saksofon
Przemek Dyakowski – saksofon
Wojciech Karolak – jego kariera muzyczna zaczęła się w 1958 roku, kiedy to nawiązał współpracę z zespołem Jazz Believers jako saksofonista. W zespole tym występowali także Jan Ptaszyn Wróblewski oraz Krzysztof Komeda. W latach 1959-60 grał na saksofonie w grupie The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego. W 1961 poświęcił się grze na fortepianie w formacji Andrzeja Kurylewicza. Współpracował także z Swingtetem Jerzego Matuszkiewicza. W 1962 roku założył The Karolak Trio wspólnie z Andrzejem Dąbrowskim i wydał pierwszą autorską płytę. W 1963 roku współpracował z Ptaszynem Wróblewskim w Polish Jazz Quartet. W 1966 wyjechał do Szwecji, gdzie dorabiał, grając w klubach i restauracjach. W 1973 stał się właścicielem organów Hammonda-B3. W latach 1973-1978 współpracował z Janem Ptaszynem Wróblewskim w zespole Mainstream. W latach 80., razem z Tomaszem Szukalskim i Czesławem Bartkowskim, stworzył formację Time Killers. Wspólnie nagrali album, który został uznany (w ankiecie krytyków „Jazz Forum”) za najlepszą płytę jazzową dekady. W 1988 roku Karolak brał udział w nagraniu płyty Obywatela GC, grał tam na organach Hammonda. Od lat 90. współpracował regularnie z Jarosławem Śmietaną, z którym nagrał kilka albumów. Udzielał się także w projektach jazzowych Piotra Barona i Zbigniewa Lewandowskiego, w projekcie gospel Magdy Piskorczyk, a także występował jako członek zespołu Guitar Workshop Leszka Cichońskiego. Dał się poznać także jako kompozytor muzyki filmowej. Jednym z obrazów, do którego pisał muzykę była „Konopielka” w reżyserii Witolda Leszczyńskiego.
Eric Allen - utalentowany perkusista, rodowity Nowojorczyk. Grał między innymi z takimi muzykami jak Lionel Hampton, Illinois Jacquet, Slam Steward, Archie Shepp, Jon Hendricks i Wallace Roney.
Marcin Wądołowski - gitarzysta, muzyk sesyjny, kompozytor. Absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku. Zdobywca I nagrody na VII Międzynarodowym Konkursie im. K. Sosińskiego Estrada Gitarowych Talentów, tytułu Największej Nadziei XI Międzynarodowego Festiwalu Gdańskie Spotkania Gitarzystów w 2001 roku, a także laureat XI Przeglądu Młodych Zespołów Jazzowych i Bluesowych w Gdyni (2008). Współpracował z czołowymi muzykami polskiej sceny jazzowej, m.in. z Leszkiem Możdżerem, Wojciechem Staroniewiczem, Przemysławem Dyakowskim, Januszem Mackiewiczem, Piotrem Manią oraz z zespołem Czerwone Gitary w charakterze muzyka sesyjnego i kompozytora na płytach „Jeszcze gra muzyka” i „OK”. Na co dzień członek swojego autorskiego projektu jazzowego Marcin Wądołowski Quartet oraz zespołu The Moongang. W roku 2011 wydał pierwszą autorską płytę „Git Majonez”.
Dominik Bukowski – czołowy polski wibrafonista (II miejsce w kategorii wibrafon w ankiecie „Jazz Forum”), absolwent Katowickiej Akademii Muzycznej, Wydz. Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Zdobywca indywidualnego wyróżnienia na Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Jazzowych w Gdyni (1999) oraz zwycięzca konkursu Bielskiej Zadymki Jazzowej 2002. Jego album „Projektor” znalazł się w pierwszej dziesiątce najlepszych płyt 2005 roku według miesięcznika „Jazz Forum”, zaś kolejny – „Vice Versa”, został nominowany do nagrody Fryderyki 2010. Jako sideman został wyróżniony Złotą Płytą za album „Melisa” Przemka Dyakowskiego, której producentem był Leszek Możdżer. W 2013 roku płyta „Kropla Słowa” Krystyny Stańko, do której Bukowski skomponował większość materiału muzycznego, została „Płytą Roku” według „Jazz Forum”. W 2015 roku, wraz ze swoim kwartetem, wystąpił na jednym z największych festiwali jazzowych JAVA JAZZ FESTIVAL. Koncert zebrał bardzo dobre recenzje w mediach. Współpracował i nagrywał z takimi muzykami jak: Tim Hagans, Cikada Quartet, Brian Melvin, Janusz Muniak, Leszek Możdżer, Piotr Wojtasik i inni. Koncertował na festiwalach w Indonezji, Izraelu i w większości krajów europejskich.
Janusz Muniak – jeden z najwybitniejszych muzyków polskiego jazzu, saksofonista tenorowy i sopranowy, kompozytor, aranżer, lider. Zadebiutował w 1960 roku. Trzy lata później został członkiem grupy Jazz Darings Tomasza Stańki. W latach1964–1967 grał w Kwintecie i Sekstecie Andrzeja Trzaskowskiego, z którym wystąpił na Jazz Jamboree i nagrał dwa znaczące albumy. Współpracował też z Krzysztofem Komedą. Wkrótce ponownie związał się z Tomaszem Stańką – z jego kwintetem odbył liczne tournée po Polsce i Europie oraz nagrał kilka nowatorskich albumów, m.in. „Music for K.” (poświęcony Komedzie), „Jazz Message from Polen”, „Purple Sun”. W latach 70. grał z Janem Ptaszynem Wróblewskim w orkiestrze Studio Jazzowe Polskiego Radia i SPTT Chałturnik oraz w Kwartecie Jana Jarczyka. Od połowy lat 70. prowadzi własne zespoły, w których grali m.in. Jerzy Bezucha, Marek Bliziński, Jarek Śmietana, Zbigniew Wegehaupt, Leszek Możdżer, Włodek Pawlik. Nagrał kilka autorskich płyt doskonale przyjętych przez publiczność i krytyków, m.in. Question Mark, Placebo, Just Friends, Annie. Na scenie spotkał się z największymi gwiazdami światowego jazzu: Donem Cherrym, Freddiem Hubbardem, Hankiem Mobleyem, Hankiem Jonesem.
Maciej Sikała – saksofonista tenorowy i sopranowy, absolwent Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Grał w takich zespołach jak: Miłość, Kwintet Piotra Wojtasika, Kwartet Piotra Rodowicza, Kwintet i Sextet Leszka Możdżera, Vintage Band. Nagrywał i koncertował z trębaczami Lesterem Bowie i Kennym Wheelerem. Nagrał około 30 płyt jazzowych, w tym dwie autorskie: „Blue Destinations” (1998) oraz „The Sheep is Found” (2001). Od 1998 roku Sikała gra w trio z gitarzystą basowym i kontrabasistą Piotrem Lemańczykiem oraz z perkusistą Tomaszem Sowińskim. Na program tria składają się kompozycje lidera oraz standardy jazzowe. Jego płyta „The Sheep is Found” zdobyła nominację do nagrody Fryderyk 2001, a Macieja Sikałę nominowano do tejże nagrody w kategorii Jazzowy Muzyk Roku. Pod koniec lipca 2002 roku miał miał miejsce debiut Kwartetu Macieja Sikały, kiedy to do w/w tria dołączył Cezary Paciorek grający na fortepianie. Zespół ma w repertuarze kompozycje lidera i członków kwartetu. W tym samym czasie na Festiwalu Muzyki Inspirowanej Folklorem doszło do spotkania rosyjskiego zespołu folklorystycznego Krasota z Nowosybirska z Sikałą, który do tego projektu zaprosił też Tomasza Sowińskiego. Po kilku dniach prób odbył się koncert i nagranie w studio Radia Gdańsk.
Wojciech Staroniewicz – saksofonista i kompozytor, zaskakujący wciąż nowymi autorskimi projektami muzycznymi, o szerokim spektrum stylistycznym, zarejestrowanymi na albumach: „Karambola”, „Quiet City”, „Hand made”, „Conversession”, „Alternations”, „A’freak-an Project”. Znakomity sideman, chętnie zapraszany przez innych muzyków, żeby wymienić chociażby wieloletnią współpracę z norweską grupą „Loud Jazz Band” czy z sekstetem Włodzimierza Nahornego.W ostatnich latach koncertuje jako solista z Polską Filharmonią Kameralną Sopot Wojciecha Rajskiego. Wykonuje także solowe improwizacje w musicalach „Porgy and Bess” i „The Witness” w reżyserii Ryszarda Ronczewskiego. W jego karierze artystycznej przewinęło się wiele wspaniałych nazwisk: Andrzej Jagodziński, Włodek Pawlik, Cezary Konrad, Adam Cegielski, Nippy Noya, Helge Lien, Erik Johannessen, Brian Melvin oraz praktycznie cała czołówka jazzowa Trójmiasta. Jako jedyny spośród polskich saksofonistów jazzowych został zakwalifikowany do półfinału Międzynarodowego Konkursu Improwizacji Jazzowej w Waszyngtonie w 1991 roku, gdzie znalazł się w gronie 21 saksofonistów wybranych z całego świata. Oprócz tego zdobył pierwszą nagrodę zespołową oraz indywidualną za najlepszą kompozycję na festiwalu „Jazz Juniors”. Rok później, wraz z zespołem „Set-Off”, otrzymał pierwszą nagrodę – „Złoty klucz do kariery” – na „Pomorskiej Jesieni Jazzowej” oraz drugą nagrodę na „International Contest for Youth Orchestras in Hoeilaart” – Belgia. Jest laureatem prestiżowej nagrody Prezydenta Miasta Sopotu „Sopocka Muza 2009” w dziedzinie kultury i sztuki. Staroniewicz koncertował prawie we wszystkich krajach europejskich, a nawet w dalekim Szanghaju. Grał na głównych scenach większości polskich festiwali jazzowych.
Darek Herbasz – saksofonista, współzałożyciel formacji Orange Trane. Zdobywca wielu nagród w prestiżowych konkursach, m.in. dwukrotny laureat konkursu Jazz Juniors 1995 i 1996, Jazz nad Odrą, zdobywca „Złotego Klucza Do Kariery” na Pomorskiej Jesieni Jazzowej. Koncertował na wielu festiwalach w kraju i zagranicą. Współpracował i nagrywał z takimi muzykami jak: Przemek Dyakowski, Wojciech Staroniewicz, Emil Kowalski, Tomek Sowiński, Piotr Lemańczyk, Adam Czerwiński, Janusz Mackiewicz, Maciek Grzywacz, Misza Hairulin, Peter Tuscher, Jerzy Małek,Piotr Mania, Sławek Jaskułke i inni.
Irek Wojtczak – improwizator, kompozytor, aranżer, zamieszkały w Sopocie. Znakomicie wpisał się w trójmiejską scenę muzyczną, udzielając się w wielu zespołach jako lider, sideman czy gość specjalny. Wziął udział w specjalnym projekcie Polish Brass Ensemble feat. Dave Douglas. Koncertował z Fonda/Stevens Group, Jim Black, Chris Speed. Nagrywa(ł) i koncertował m.in. z Tymański Yass Ensemble, Outlook Quartet, Conterporary Noise Sextet, Freeyo. Gościnnie nagrywał z Przemkiem Dyakowskim (Złota Płyta za album “Melisa”), Grażyną Łobaszewską, Krystyną Stańko, Ścianką i Pink Freud. Współtworzył zespoły Groovekojad, Tomek Sowiński Collective Improvisation Group, Wojtek Mazolewski Quintet oraz Możdżer – Tymański – projekt Chopin. Wielokrotnie nagradzany: laureat Fryderyka w kategorii muzyka alternatywna (za album „Smacznego” zespołu Groovekojad), Złotej Płyty (2008) za album „Melisa” Przemka Dyakowskiego. Największa Indywidualność Jazzowa konkursu na Bielskiej Zadymce Jazzowej w 2008 roku. Wraz ze swoim zespołem PRL KWINTET został wyróżniony na XIV Festiwalu Polskiego Radia „Nowa Tradycja” w 2011 roku. Pracując jako muzyk sesyjny nagrywa dla potrzeb filmu i teatru. Wziął udział w sesjach trans-opery „Sen nocy letniej” Leszka Możdżera, filmów: „Segment 76″ Oskara Kaszyńskiego, „W stepie szerokim” Abelarda Gizy (Sztorm 2008), „Small spaces” Elvina Flamingo (Gold Remi Award 2009, Houston, USA).
Przemek Dyakowski – rozpoczął grę na saksofonie pod koniec lat 50. w zespole Zygmunta Koniecznego w słynnej Piwnicy pod Baranami w Krakowie. Debiutował jako jazzman podczas Zaduszek Jazzowych w Filharmonii Krakowskiej w 1961 roku. Po przeniesieniu się na Wybrzeże przez wiele lat związany z Klubem Studentów Wybrzeża Żak w Gdańsku, m.in. w zespole Włodzimierza Nahornego. Pod koniec lat 60. był współtwórcą formacji Rama 111, w którym gra do dzisiaj. W latach 70. Rama 111 była zespołem Radia Gdańsk, mającym swój program na antenie i dokonała setek godzin nagrań archiwalnych z muzyką jazzową i rozrywkową. Uczestniczył w Jazz Jamboree, koncertach z cyklu „Jazz w Filharmonii” (m.in. w Filharmonii Narodowej), na festiwalach i w klubach Skandynawii. Akompaniował na koncertach takim gwiazdom jazzu i muzyki popularnej jak Cab Calloway, Shirley Jones, Steve Allen, Bobby Short i in. Podczas Gdynia Summer Jazz Days towarzyszył angielskiej wokalistce jazzowej numer jeden – Elaine Delmar, oraz zapowiadał koncerty m.in. Jamesa Browna, B.B. Kinga i Georga Bensona. Przez dwadzieścia lat prowadził autorską audycję jazzową na antenie Radio Plus. Jest organizatorem koncertów Gdyńskiego Sax Clubu, który obecnie działa w Klubie Muzycznym Ucho. Przez dziesięć lat – wraz z Wojciechem Karolakiem, Andrzejem Dąbrowskim i Januszem Kozłowskim, grał w zespole Swing Old Stars legendarnego Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza. Na saksofonie tenorowym kontynuuje stylistykę Lestera Younga. Od kilku lat występuje w African & Visual Project Wojtka Staroniewicza, słyszymy go także w zespołach grających muzykę alternatywną – Chlupot Mózgu Jacka Staniszewskiego, reggae’owych Dreadless i Ikenga Drummers Larry’ego Ok Ugwu. Jest liderem zespołu Take it Easy, grającego w stylistyce swinga. Pierwsza płyta grupy była dołączona do miesięcznika „Jazz Forum” we wrześniu 2005 roku. W 2007 toku ukazała się wydana przez Outside Music płyta „Melisa” – sfinansowana ze stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego. Nagrana została z takimi muzykami jak: Leszek Możdżer – pianista, aranżer, kompozytor, Dominik Bukowski – wibrafonista, Sławek Jaskułke – pianista, Irek Wojtczak – flecista, Janusz Mackiewicz – kontrabasista, Tomek Sowiński – perkusista. „Melisa” uzyskała status „Złotej Płyty”. W 2011 roku ukazało się wydawnictwo „Take It Easy II”, również wsparte stypendium marszałkowskim, a w 2012 roku – „Take It Easy III”.
Tomasz Grzegorski – absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Zadebiutował na scenie jazzowej w 1997 roku w zespole Quintessence Eryka Kulma. W roku 1998, wraz z zespołem Parnas Jazz, został laureatem I miejsca na festiwalach Jazz Juniors i Pomorska Jesień Jazzowa, a także II miejsca na Festiwalu Standardów Jazzowych w Siedlcach. W 1999 roku rozpoczął współpracę z Jerzym Małkiem i jego kwintetem. Zespół zdobył I miejsce na Jazz Juniors ’99 i na Pomorskiej Jesieni Jazzowej ’99, a także na Przeglądzie Młodych Zespołów Jazzowych i Bluesowych w Gdyni (2000). Grzegorski jest laureatem III miejsca Międzynarodowych Zmagań Jazzowych w Szczecinie ’03. W 2005 roku został zaproszony przez światowej sławy skrzypka Nigela Kennedy do zespołu Nigel Kennedy International Quintet, z którym grał koncerty na całym świecie: w Australii, Austrii, Chinach, Czechach, Francji, Japonii, Korei Płd., Libanie, Norwegii, Palestynie, Szwajcarii, Szwecji i Ukrainie. Współpracował i nagrywał między innymi z Januszem Muniakiem, Kazimierzem Jonkiszem, Markiem Bałatą, Andrzejem Cudzichem, Wojciechem Groborzem, Wojciechem Karolakiem, Leszkiem Kułakowskim, Jarosławem Śmietaną, słowackim triem Nothing But Swing, Josef „Dodo” Sosoka Jazz Family oraz kubańskim trębaczem Lazaro Cruzem.
Michał Ciesielski – saksofonista, kompozytor, aranżer, inżynier dźwięku, absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie saksofonu jazzowego Macieja Sikały. Wcześniej ukończył SM I i II st. w Gdańsku w klasie saksofonu klasycznego Władysława Chwina oraz Adama Wendta. W latach 2011-12 studiował w Codarts University for the Arts w Rotterdamie u Bena van den Dungen, Dicka de Graaf oraz Simona Rigtera. Jest laureatem VI Międzynarodowego Konkursu Improwizacji w Katowicach w 2013 roku oraz Przeglądu Młodych Wykonawców Muzyki Jazzowej w Łomży. Współpracował lub współpracuje z zespołami: Homemade Quintet, No Quartet, VDRSH! (NL), La Clave Caliente (NL), Fra Fra Sound (NL), Codarts Big Band (NL), Jan Konop Big Band oraz Big Band AM w Gdańsku (w tym m.in. Ewa Bem, Leszek Możdżer, Jarek Śmietana, Wojtek Karolak, Ewa Uryga, Grażyna Łobaszewska), White Tie Orchestra, Wojciech Staroniewicz A’Freak-an Project, Maciej Grzywacz, Cezary Paciorek, Gosia Szmuda – Jazz dla Dzieci, Ilona Damięcka, Artur Dyro Executive Summary, Tangueros Balticos, chórem Jana Łukaszewskiego (trasa koncertowa po Japonii w 2007 roku oraz nominacja płyty do nagrody Fryderyka 2009). Uczestnik warsztatów i kursów mistrzowskich, m.in. z Eddie Danielsem, Seamusem Blake, Edem Partyką, Donem Bradenem, Kurtem Rosenwinklem, Barrym Harrisem, Clarencem Pennem, Larrym Grenadierem, Adamem Makowiczem, Leszkiem Żądło i Pawłem Gusnarem.
Piotr Chęcki – student Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie saksofonu prof. Macieja Sikały. Stypendysta i laureat wielu nagród, zarówno w muzyce klasycznej, jak i jazzowej, w konkursach w Polsce i poza jej granicami. Brał udział w warsztatach muzycznych prowadzonych przez jazzowe światowe sławy, takie jak: Seamus Blake, Clarence Penn, Kurt Rosenwinkle, Krzysztof Urbański, Leszek Żądlo. Grał na takich festiwalach jak: Jazz Jantar, Komeda Jazz Festiwal (support przed Eddiem Hendersonem), Bydgoszcz Jazz Festiwal, Festiwal Big Bandowy w Nowym Tomyoelu, Sopot Jazz Festiwal, Sopot Frindge Festiwal. Pytany o muzyczne inspiracje, wymienia m.in. Ambrose’a Akinmusire’a, Waltera Smitha III, Gilada Hekselmana i Willa Vinsona.
BILETY: 30 zł (przedsprzedaż) / 33 zł (Eventim) / 35 zł (w dniu koncertu)
Dostępne w: Klub Ucho (biuro czynne pn.-pt., godz. 10:00-18:00, sprzedaż również w trakcie wszystkich imprez – przy wejściu do klubu), Salon Muzyczny PULS (Wójta Radtkego 47A, Gdynia, pn.-pt.: godz. 10:00-18:00; sb.: godz. 10:00-14:00), Spirit Of Rock And Roll secondhand & new clothing – Lendziona 17 (Gdańsk Wrzeszcz, pn.-pt.: 12:00-19:00, sb.: 11:00-16:00), Eventim – w sprzedaży drogą elektroniczną i w punktach stacjonarnych Eventimu, np. w gdańskich Empikach (wyszukiwarka sklepów – eventim.pl – u dołu strony, cena w sieci – 33 zł)
Cena „w dniu koncertu” obowiązuje przez cały dzień – niezależnie od godziny.
Pula biletów przeznaczonych do sprzedaży w dniu imprezy obowiązuje tylko wówczas, gdy wejściówki nie wyprzedadzą się w ramach przedsprzedaży. Sprzedaż biletów we wszystkich punktach stacjonarnych zamykamy o godz. 15:00 w dniu koncertu, a następnie wznawiamy dopiero bezpośrednio przed imprezą – w klubie.